نحوه انتخاب و استفاده از دستکش‌های ضد برش
دست گرفتن یا لمس نمودن اجسام تیز و برنده می‌تواند خطراتی ناخواسته را به دنبال داشته باشد. خطراتی که؛ بریدگی ها، پارگی‌ها و قطع اعضای بدن را در بر دارند. دستکش‌های ضد برش می‌توانند کمک به کاهش جراحات دست و انگشتان در زمانی که کنترل‌های مدیریتی کافی نباشند، بنمایند.

 

استانداردهای اداره ایمنی و بهداشت شغلی آمریکا ( OSHA)
اگرچه استانداردی از طرف آن اداره که به طور مشخص در مورد دستکش‌های ضد برش وجود ندارد، اما 29 کد از قوانین ملی ( CFR) از کد 1910.132 تا کد 1910.138 در مورد حفاظت از دست‌ها اعمال می‌گردند.
1910.132  : راهنمای نکات عمومی در رابطه با تجهیزات حفاظتی
1910.132 (a) : طرز کاربرد تجهیزات محافظتی شامل تجهیزات حفاظت فردی برای چشم ها، صورت، سر، اندام ها، البسه محافظتی، وسایل تنفسی، شیلد‌های محافظتی که در شرایط بهداشتی و قابل اطمینان تهیه، استفاده و نگهداری گردند و در هر مکانی ((که به دلیل خطرات فرآیند و یا محیط کار از قبیل؛ خطرات شیمیایی، اشعه‌ها و  یا تحریک کننده‌های مکانیکی (نظیر: سایش، برش، پارگی، ارتعاش) به نحوی که بتوانند باعث جراحت یا نقص عملکردی هر یک از قسمت‌های بدن از راه جذب پوستی، تنفس و یا تماس فیزیکی باشند)) استفاده گردند.

1910.138 : تجهیزاتی که به طور مخصوص برای حفاظت دست‌ها هستند.

1910.138 (a) : الزامات عمومی. کارفرمایان کارکنانی را انتخاب کنند و یا به کارکنانی نیاز دارند که به صورت مناسب از تجهیزات محافظتی استفاده نمایند در مواقعی که دست‌های آنها در معرض خطراتی مانندجذب پوستی مواد خطرناک نظیر؛ بریدگی‌ها شدید و قطع اعضای بدن، ساییدگی ها، سوراخ شدگی، سوختگی‌های ناشی از تماس با مواد شیمیایی، سوختگی‌های ناشی از حرارت‌های بالا و زیان آفرین به طور شدیدی می‌باشند.
1910.138 (b) : نحوه انتخاب دستکش. کارفرمایان انتخاب تجهیزات محافظتی دست را بر مب ارزیابی مشخصات عملکردی آن وسیله محفاظتی برای نوع فعالیتی که انجام می‌پذیرد شرایط حاکم بر فعالیت، مدت زمان استفاده از وسیله حفاظتی و خطراتی اعم از خطرات مشهود و بالقوه قرار دهند.

 

مشخصات، کاربردها و انتخاب دستکش‌های ضد برش
دستکش‌های ضد برش برای محافظت از دست‌ها در برابر تماس مستقیم با لبه‌های تیز و برنده نظیر شیشه، فلز، سرامیک و ... طراحی شده اند. ویژگی ضد برش بودن تابع ترکیبات مواد تشکیل دهنده و یا ضخامت دستکش می‌باشد. شما می‌توانید میزان محافظت در برابر بردیگی بوسیله روش های؛ افزایش وزن مواد ( اًنس در هر یارد مربع) و یا استفاده از مواد با عملکرد بالا نظیر Dyneema، Kevlar و یا توری فلزی و همچنین  با استفاده از الیاف کامپوزیتی ساخته شده از ترکیبات گوناگونی از فولاد ضد زنگ، فایبرگلاس و یا الیاف سنتتیک و با عملکرد ضد برشی بالا، افزایش دهید.
ویژگی‌های عملکردی دستکش‌های ضد برش نه تنها از وزن مواد تشکیل دهنده بلکه از نوع روکش هایی بر سطح خارجی آن دستکش‌ها می‌باشند تاثیر می‌پذیرد. انواع سبکتر آنها چالاکی بیشتری را فراهم می‌آورند و در نتیجه خستگی دست کمتر می‌گردد. در صورتی که انواع سنگینتر عموماً محافظت در برابر برش و ساییدگی بیشتری را فراهم می‌آورند. دستکش‌های روکش دار چنگش بهتری (مخصوصاً بر روی سطوح لیز) دارند. هر چند که بعضی از دستکش‌های روکش دار برای بعضی از کاربری‌ها (مانند آماده سازی و طبخ) ممکن است مناسب نباشند. 

 

استانداردهای صنعتی و سطوح حافظت در برابر برش
انستیتوی استانداردهای ملی آمریکا/ اداره تجهیزات ایمنی بین المللی (ANSI/ISEA ) در استاندارد 105-   2016 تحت عنوان " استاندارد ملی آمریکا برای محافظت از سر" سطوح عملکردی برای مقاومت در برابر برش، مقاومت در برابر سوراخ شدگی با اشیاء سخت، مقاومت در برابر سوراخ شدگی سوزنی زیر پوستی و مقاومت در برابر ساییدگی را تعیین نموده است. استاندارد مذکور، راهنمای لازم را برای روش‌های آزمون و نیز معیارهای قبولی یا رد محصول را که بر اساس آنها می‌توانید تعیین نمایید چه محصولات محافظتی ممکن است به درد کار شما بخورند را فراهم نموده است.
105-2016، به عنوان چهارمین ویرایش این استاندارد که اولین بار در سال 1999 منتشر و در سال‌های 2005 و 2011 ویرایش گردیده می‌باشد. تغییرات مهمی در رابطه تعیین رتبه بندی ضد میزان برش بودن محصولات در این ویرایش بوجود آمده است. در این ویرایش، روش ASTM F2992-15 به عنوان تنها روش آزمون به منظور سطح بندی انتخاب گردیده و تعداد رتبه بندی سطوح نسبت به ویرایش‌های قبل افزایش داشته است (سطوح جدیدی ما بین سطوح قدیمی بوجود آمده اند).
در ویرایش 105-2011 ، کلاسه بندی سطوح ضد برش بودن به وسیله روش ASTM F1790-97 یا ASTM F1790-05 و پس از آن، بوسیله حسابگر عملکردی ضد برشی استاندارد تازه تدوین شده ای محاسبه می‌گردید.
استاندارد اروپایی EN 388 با عنوان " دستکش‌های محافظتی در برابر ریسک‌های مکانیکی" از دسته بندی‌های سطوح محافظت بریدگی دیگری استفاده نموده و منابع آن، 2 روش مختلف آزمون میزان برش بوده که در ویرایش 2016 آمده است.

 

روش‌های آزمون بریدگی
هنگام مشخص نمودن دستکش‌ها و لوازم محافظ در برابر برش، مهم است که روش‌های آزمون و استانداردهای مختلفی که ممکن است به عنوان مرجع قرار گیرند را بدانیم.
استاندارد ASTM F1790-97 : روش آزمون استاندارد اصلی برای اندازه گیری مقاومت در برابر بریدگی موادی است که در البسه محافظتی استفاده می‌گردند. این روش به وسیله کمپانی Dupont توسعه داده شد و در آزمایشگاه هایی مورد استفاده قرار گرفت که دستگاه آزمایشگر عملکرد محافظتی دربرابر بریدگی (CPPT ) را دارند. داده‌های آزمون بریدگی که بوسیله این روش حاصل گردیدند در تعیین سطوح محافظتی در برابر بریدگی ANSI/ISEA بکار رفتند.
روش آزمایش  ASTM F2992-05 : این روش آزمایش برای اندازه گیری مقاومت در برابر بریدگی در آزمایشگاه هایی استفاده می‌گردد که دارای دستگاه آزمایشگر بریدگی تومودینامومتر ( TDM) می‌باشند. ویرایش آخر این استاندارد با روش آزمایش بریدگی  ISO 13997  هماهنگ شده است. 
روش آزمایش  ASTM F2992-15: این روش در آزمایشگاه هایی که دستگاه آزمایشگر بریدگی TDM دارند بکار می‌رود. روش مذکور مقاومت در برابر بریدگی را بوسیله حرکت به فاصله 20 میلیمتری یک تیغ بر روی پارچه محصول آزمایش می‌نماید. نتایج در واحد گرم گزارش گردیده و 9 سطح محافظتی را از سطح A1 تا سطح A9 به نمایش می‌گذارند. این سطوح جدید جایگزین مقیاس 5 سطحی قدیمی شده و سطوح اضافه شده تا 6000 گرم برای مواد با مقاومت بالاتر در برابر بریدگی را می‌پذیرند.
روش آزمایش  EN 388-2016 : استاندارد اروپایی برای دستکش‌های محافظتی در برابر خطرات مکانیکی می‌باشد. اگرچه این استاندارد ویرایش شده همچنان در دستگاه آزمایشگر برش Coup Test استفاده می‌گردد ولی در حال حاضر استانداردهای دیگری نیز به عنوان مکمل آزمایش برش در کنار این روش قرار گرفته اند ( ISO 13997 که به عنوان استاندارد آزمایش بریدگی بین المللی برای دستگاه TDM می‌باشد.) محدودیت‌های آزمایشی که بوسیله روش Coup Test بوجود آمده اند را رفع می‌نماید. استفاده از روش ISO 13997 به عنوان گامی بزرگ در آزمایش بریدگی به حساب می‌آید. تحت این تغییرات، نتایج عملکرد برشی حاصل شده بوسیله استفاده از دستگاه TDM منطبق‌تر با استانداردهای ASTM F1790-05 و ASTM F2992-15 می‌باشند.
در روش‌های آزمایش ASTM F1790-97، ASTM F1790-05 و ISO 13997 ؛ نمونه بوسیله یک تیغه تحت فشار بصورتی که به صورت مستقیم بر روی نمونه حرکت کرده، بریده می‌شود. نمونه در سه فشار مختلف و در هر فشار 5 بار بریده می‌شود. داده‌های بدست آمده در تعیین فشار مورد نیاز جهت برش نمونه با حد فاصله مرجع 25 میلی متر حرکت تیغه در ASTM F1790-97 و 20 میلی متر در زمان آزمایش با ASTM F1790-05 و ISO 13997، بکار می‌روند. این داده‌ها به عنوان رتبه فشار یا نیروی برش نامیده می‌گردند. هرچقدر رتبه فشار بالاتر باشد، مقاومت در برابر بریدگی ماده نمونه نیز بیشتر است. لاستیک نئوپرن جهت ارزیابی مقدار تیز بودن تیغه به عنوان یک ماده استاندارد، بکار می‌رود.
در روش آزمایش ASTM F2992-15 ؛ قطعه مثلثی شکلی از مواد دستکش (پارچه، روکش) بر روی یک ماسوره فلزی در دستگاه TDM قرار می‌گیرد. تیغه در راستای نمونه تا زمانی که آن را برش دهد، حرکت می‌کند و دستگاه فاصله حرکت تیغه را تا قبل از زمان برش نمونه که این زمان بوسیله اتصال الکتریکی تیغه و ماسوره را که با بریده شدن نمونه با هم تماس پیدا کردند تعیین می‌شود را اندازه گیری می‌کند. فاصله حرکت تیغه با وزن‌های مختلفی که بر روی نگهدارنده تیغه قرار می‌گیرند (جهت بوجود آوردن فشار مختلف بر روی نمونه) نعیین می‌گردد. نتایج بدست آمده پس از آن جهت تعیین وزن مورد نیاز جهت برش مواد دستکش با حرکت 20 میلی متری تیغه بکار می‌روند. نتایج بدست آمده بوسیله اعمال 3 وزن و حداقل 15 برش مختلف میانگین گیری شده و به یکی از سطوح A1 تا A9 تبدیل می‌گردند.
در روش آزمایش Coup Test EN 388 ؛ تیغه دوار تحت فشار مشخص بر روی نمونه به عقب و جلو حرکت می‌کند تا زمانی که نمونه بریده شود. این آزمایش بوسیله یک ماده مرجع انجام می‌شود که آن ماده پارچه کرباس پنبه ای می‌باشد. آزمایش به این صورت است که ماده مرجع و ماده نمونه به صورت یک در میان در دستگاه بریده می‌شوند تا زمانی که حداقل پنج نتیجه حاصل شود. مقاومت در برابر برش به صورت نسبتی از تعداد حرکت‌های (عقب و جلو رفتن تیغه) لازم برای برش ماده نمونه به تعداد حرکت‌های لازم جهت برش نمونه مرجع می‌باشد. این نسبت به عنوان شاخص برش نامیده می‌شود. هرچقدر شاخص برش بالاتر بوده، مقاومت در برابر بریدگی ماده تشکیل دهنده دستکش بیشتر می‌باشد. همانطور که قبل ذکر شد؛ آزمون Coup Test با مشکلاتی مواجه می‌شود در هنگامی که پارچه‌های با مقاومت بالا تحت آزمایش قرار می‌گیرند، تیغه دستگاه را کُند می‌کنند. در رابطه با این پارچه‌ها که اثر کُند کنندگی بر روی تیغه دستگاه Coup Test دارند بنا بر آنچه در روش‌های آزمایش EN 388-2016 و ISO 13997 بیان گردیده می‌بایست بوسیله دستگاه TDM و یا دستگاه آزمایش برش ISO تحت آزمایش قرار گیرند. این روش‌ها مقاومت در برابر بریدگی را بوسیله حرکت 20 میلی متری تیغه بر روی نمونه اندازه گیری می‌کنند. نتایج بر اساس واحد نیوتون می‌باشند. ( 1 نیوتون = 97/101 گرم )

 

استاندارد ANSI/ISEA 105-2016 در برابر ANSI/ISEA 105-2011 ( سطوح مقاومت در برابر بریدگی به واحد گرم می‌باشند. )

 

مقایسه سطوح مقاومت بریدگی ANSI/ISEA 105-2016 در برابر EN 388-2016 / ISO 13997 ( 1 نیوتون = 97/101 گرم )